TRAFİKTE FARKINDALIK: AYDINLANMAYA 3 SANİYE KALA

Trafikte farkındalık kazanmak, meditasyon yapmaktan daha zor olabilir. Çünkü meditasyonda biri size tampon tampona yaklaşmaz. Ama İstanbul trafiğinde 10 dakikada içsel yolculuğun tüm aşamalarını yaşamanız mümkündür.

Şöyle düşünelim: Sabah trafiğinde yolda giderken derin bir nefes alıp sükûnetle ilerlemek istiyorsunuz. “Bugün sinirlenmeyeceğim, herkesin yolu açık olsun” diyorsunuz. Fakat tam o anda…

Önünüzde biri aniden sinyal vermeden şerit değiştiriyor!
Beyniniz alarm veriyor: “Ben ne yaptım ki bunu hak ettim?”

Tam kendinizi sakinleştirmişken, bir yaya aniden yola atlıyor. Sabır testine hoşgeldiniz! Yavaşlayıp geçmesine izin veriyorsunuz. O sırada arkanızdaki araç kornaya basıyor.

İşte farkındalığın asıl testi burada başlıyor.

Trafikte üç tip insan vardır:

1. Aydınlanmış Ruh:
   Hız yapmaz, sinyal verir, yayaya yol verir, “Buyurun efendim, sizin yol hakkınız” diyerek nezaket gösterir. ( bir gün görme ümidiyle)
2. Kaotik Ninjalar:
   Sinyal nedir bilmezler. Şerit değiştirmeden önce sadece evrene mesaj yollarlar. Sezgisel trafik kullanırlar.
3. Korna Ustaları:
   Kendi meditasyonlarını korna sesiyle yaparlar. Işık yeşile döner dönmez 3 saniye içinde kornaya basmazsanız sizi aydınlatmaya çalışırlar.

Oysa ki farkındalık diyor ki: “Başkalarının kontrol edemediğimiz hareketleri bizi neden bu kadar etkiliyor?”

Bu yüzden, trafikte anlık farkındalık çalışmaları yapabiliriz:

Kırmızı ışık meditasyonu: “Bu bekleme anını içsel huzurum için bir fırsata çevirebilirim.” (Veya en azından Instagram’a bakabilirim.)

Sinyalsiz geçen araca karşı şefkat pratiği: ““Belki de zihni çok dolu olduğu için sinyal vermeyi unuttu.”

Kornaya karşı Zen öğretisi: “Bu da geçer yahu…” (Ya da en azından camı açıp “Yavaşşş” demek.)

Sonuç olarak, trafikte farkındalık zor ama imkânsız değil. Belki de hepimiz sinyal vermeyi, yayaya yol vermeyi ve biraz daha az biplemeyi öğrenirsek, yollarda küçük bir aydınlanma devrimi yaşanabilir. Ya da en azından kırmızı ışıkta kısa bir nefes alabiliriz.